De Franse chemicus Antoine Laurent Lavoisier werd geboren te Parijs op 26 augustus 1743 en stierf daar op 8 mei 1794.
Lavoisier wordt als de grondlegger van de moderne chemie beschouwd. Sinds 1765 was bij hem de twijfel aan Stahls flogistontheorie van de verbranding gerijpt. Door een reeks scherpzinnige proefnemingen, waarbij hij stelselmatig de balans gebruikte, leverde hij het onomstotelijk bewijs van het wezen van de verbrandingsverschijnselen als een verbinding met de zuurstof uit de lucht.
De wet van behoud van massa (wet van Lavoisier) is wel door Lavoisier consequent toegepast, doch hij heeft deze niet opgesteld. Reeds verscheidene andere natuuronderzoekers maakten ervan gebruik.
Lavoisier voerde het moderne elementbegrip in, gebaseerd op het scheikundig experiment. Ook gaf hij de verklaring van de ademhalingsverschijnselen, van de rol van de zuurstof daarbij en de herkomst van het uitgeademde koolzuur.
In 1787 stelde hij met Guyton de Morveau, Fourcroy en Claude Louis Berthollet een binaire chemische nomenclatuur vast, die gebaseerd is op de reacties tussen zuren en basen; zijn denkbeelden publiceerde hij in 1789 in zijn Traité élémentaire de chimie. Verder toonde hij aan dat vele elementen zich in verschillende verhoudingen met zuurstof kunnen verbinden en dat de bij oxidatie ontstane zuren des te sterker zijn naarmate zij meer zuurstof bevatten. Ook leverde hij een theorie over de gisting. Voorts verrichtte hij nog een aantal fysiologische en mineralogische onderzoekingen en meteorologische waarnemingen.
In 1794 werd hij geguillotineerd wegens zijn functie van algemeen pachter van de belastingen onder het ancien régime.