De
Franse chemicus Antoine Laurent Lavoisier werd geboren te Parijs op 26 augustus
1743 en stierf daar op 8 mei 1794.
Lavoisier wordt als de grondlegger van de moderne chemie beschouwd. Sinds
1765 was bij hem de twijfel aan Stahls flogistontheorie
van de verbranding gerijpt. Door een reeks scherpzinnige proefnemingen, waarbij
hij stelselmatig de balans gebruikte, leverde hij het onomstotelijk bewijs van
het wezen van de verbrandingsverschijnselen als een verbinding met de zuurstof
uit de lucht.
De wet van behoud van massa (wet van Lavoisier) is wel door Lavoisier consequent
toegepast, doch hij heeft deze niet opgesteld. Reeds verscheidene andere
natuuronderzoekers maakten ervan gebruik.
Lavoisier voerde het moderne elementbegrip in, gebaseerd op het scheikundig
experiment. Ook gaf hij de verklaring van de ademhalingsverschijnselen, van de
rol van de zuurstof daarbij en de herkomst van het uitgeademde koolzuur.
In 1787 stelde hij met Guyton de Morveau, Fourcroy en
Claude Louis
Berthollet een
binaire chemische nomenclatuur vast, die gebaseerd is op de reacties tussen
zuren en basen; zijn denkbeelden publiceerde hij in 1789 in zijn Traité
élémentaire de chimie. Verder toonde hij aan dat vele elementen zich in
verschillende verhoudingen met zuurstof kunnen verbinden en dat de bij oxidatie
ontstane zuren des te sterker zijn naarmate zij meer zuurstof bevatten. Ook
leverde hij een theorie over de gisting. Voorts verrichtte hij nog een aantal
fysiologische en mineralogische onderzoekingen en meteorologische waarnemingen.
In 1794 werd hij geguillotineerd wegens zijn functie van algemeen pachter
van de belastingen onder het
ancien régime. |
|
|
|