De Israëlische staatsman  David Ben-Goerion heette oorspronkelijk David Grün en werd geboren te Plonsk, Polen, op 16 oktober1886. Hij overleed te Tel Aviv op 1 december 1973.
Ben-Goerion organiseerde reeds jong in zijn geboortestad een afdeling van de socialistisch-zionistische beweging (Poalei Zion) en gaf zijn universitaire studie op om zich als pionier in Palestina te vestigen (1906). Hij streed daar voor een specifiek joodse organisatie, vrij van de toen sterke invloeden van de Russische revolutionaire beweging, en werkte als arbeider. In 1911 werd hij naar Constantinopel gestuurd om rechten te studeren. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog keerde hij naar Palestina terug maar werd gearresteerd en door de Turkse regering verbannen. In 1915 kwam hij naar de Verenigde Staten, waar hij in 1917 de pioniersorganisatie Hechaloets hielp stichten. Hij nam dienst in het joodse legioen ter bevrijding van Palestina, waar hij in 1918 aankwam.
Als voorstander van de eenheid van de arbeidersbeweging had hij een groot aandeel in de oprichting van de machtige vakvereniging, de Histadroet (1921), en de grootste socialistische partij, Mapai (1930). Als secretaris van de steeds groeiende Histadroet (1921–1935) bepaalde hij de economische en de politieke richtlijnen van deze organisatie. Ook in de zionistische wereldorganisatie had hij een leidende rol. In 1933 werd hij lid van de executieve van de zionistische wereldorganisatie en in 1935 voorzitter van de Jeruzalemse afdeling. Zijn speciale belangstelling had, vooral na de onlusten van 1936, de verdediging (hagana). Hij verzette zich tegen de Engelse Palestina-politiek en drong steeds krachtiger aan op de onmiddellijke verlening van autonomie aan de joodse bevolking van Palestina.
Na de uitschakeling van Chaim Weizmann, wiens conciliante houding hij als een gevaar voor de zionistische beweging beschouwde, werd hij in 1946 de feitelijke leider van het zionisme. Hij zette de politiek van non-coöperatie met de Engelsen door, maar bereidde tegelijk de strijd tegen eventuele Arabische aanvallers voor. Toen in november 1947 het delingsbesluit van Palestina door de Verenigde Naties werd aangenomen, stelde hij een voorlopige regering samen en riep op 14 mei 1948 de joodse staat uit.
Van 1948 tot 1953 was hij minister-president en minister van Defensie, in februari 1955 kwam hij terug als minister van Defensie en in november 1955 tevens als minister-president. Kort daarna vond onder zijn leiding de Sinaï-campagne tegen Egypte plaats. In 1960 raakte hij in conflict met een groot aantal van zijn partijgenoten, dat ten slotte leidde tot zijn aftreden (1963) en later tot zijn uittreden uit Mapai en de oprichting van een nieuwe partij onder zijn leiding (1965).
Dank zij zijn visionaire leiding, wilskracht en besluitvaardigheid genoot hij in Israël een vrijwel onbetwist gezag, dat later echter, vooral door een meedogenloze strijd tegen zijn politieke tegenstanders, ondermijnd werd. Ben-Goerion was een vruchtbaar schrijver, die ook over de bijbel en filosofie publiceerde.