 Jean-Luc
Dehaene werd op 7 augustus 1940 geboren in het Franse Montpellier.
Hij studeerde rechten en economie aan de universiteiten van Namen en Leuven. Van
1967 tot 1971 fungeerde hij als Nationaal ondervoorzitter van de CVP-Jongeren.
In 1977 mocht hij een bank vooruit, toen hij kabinetschef werd van Minister van
Vlaamse Aangelegenheden Ria De Backer. Tussen 1979 en 1981 mocht hij zelfs de
topfunctie van kabinetschef van premier Wilfried Martens op zich nemen. Van 1981
tot 1988 was hij minister van Sociale Zaken en Institutionele Hervormingen en
van 1988 tot 1992 ook van Verkeerswezen.
Na 24 november 1991, de eerste 'Zwarte Zondag' vormde Jean-Luc Dehaene na een
moeizame formatieronde zijn eerste regering. Jean-Luc begon aan een eerste van
twee termijnen als eerste minister. In die periode leidde hij ons land Europa
in. In 1999 viel de regering Dehaene II evenwel over de dioxinecrisis en er
werden nieuwe verkiezingen uitgeschreven. De regeringspartijen kregen opnieuw
klappen, maar Dehaene haalde wel een persoonlijke monsterscore aan
voorkeurstemmen (meer dan 500.000) en bleek de populairste politicus van het
land te zijn. De CVP ging in de oppositie en Dehaene mocht naar ander werk
uitkijken.
Hij ging zetelen in enkele beheerraden van bedrijven en na de
gemeenteraadsverkiezingen van 2000 werd hij burgemeester van Vilvoorde.
Inmiddels is hij ook ondervoorzitter van de EU-Conventie, een denktank die de
veranderingen binnen de Europese Unie moet voorbereiden.
Bij de vorige parlementsverkiezingen nam Dehaene na veel aarzelen een
onverkiesbare plaats op de senaatslijst aan, maar hij haalde nog 248.752
voorkeurstemmen. Uit een recente enquête (begin 2004) bleek dat hij nog altijd
de populairste Belgische politicus is. Dehaene behaalde samen met de CD&V, goeie
cijfers bij de verkiezingen van juni 2004. |
|
|
|
