GESCHIEDENIS
De Oostenrijkse Pinscher ( of Osterreichischer Kurzhaariger Pinscher ) behoort tot het Pinscher-ras en geniet blijkbaar enkel bekendheid in zijn geboorteland Oostenrijk.  In zijn thuisland is deze werkende Terriër al vele jaren bekend.  Reeds héél vroeg in de geschiedenis is de mens begonnen met een selectie die leidde tot het ontstaan van verschillende rassen. Zo had men ook in West- en Midden Europa een groep honden die speciaal geschikt waren voor het verdelgen van ratten en muizen, en tevens als waakhond hun mannetje stonden. Deze honden kwam men vooral tegen op boerderijen. Ze werden 'Pinschers' genoemd. Uit de oorspronkelijke Pinschers ontstonden nog twee andere rassen : de ruwharige Hollandse Smoushond en de kortharige Oostenrijkse Pinscher.  De kortharige Oostenrijkse Pinscher staat van alle rassen nog het dichtste bij het oorspronkelijke Pinschertype. Ze zijn niet alle gladharig zoals de Dwergpinscher en de Duitse Pinscher, maar hebben een zwaardere vacht. De Oostenrijkse Pinscher is een nog onbedorven hondje, dat pas betrekkelijk kort geleden ( in 1929 ) werd opgenomen tussen de kynologische erkende rassen, maar als landslag al betrekkelijk oud moet zijn. Het ras wordt echter steeds zeldzamer, ondanks de verwoede pogingen van een paar enthousiastelingen.

IDEALE RASKENMERKEN
De Oostenrijkse Pinscher is een kleine tot middelgrote, compacte, korte hond. Een korte tot middellange hals, krachtig met een brede atlaswervel. De ribbenpartij goed uitgebouwd; rug en lendenen kort, breed en goed bespierd. Lendenpartij iets gewelfd; karperrug of doorgezakte rug zijn foutief. Bekken lang en breed, niet kaarsrecht maar ook niet te veel afhangend. Bovenarm zeer schuin gesteld. Onderarm middellang en recht. Ellebogen niet naar binnen noch naar buiten gedraaid. Polsgewrichten sterk, middenvoet kort en matig schuin gesteld. Een lange, zeer diepe brede borst, tonvormig gewelfd. Voorborst rond en diep. Sterke borstspieren. Het front moet breed zijn. Goed gehoekte achterhand met middellange onderbenen; breed krachtig spronggewricht; korte middenvoet, krachtig bespierd. Kleur : geel in allerlei tinten, zwart of bruin, bijna altijd met witte aftekening ( voorhoofd, snuit, halsring, keel, voor- en onderborst, benen, voeten en staartpunt ). Gevlekt, zuiver wit of zwart-bruin is niet gewenst. Hoofd en schedel : peervormig hoofd met een brede hersenpan en brede jukbeenderen, sterke wangspieren, duidelijke stop, korte, sterke voorsnuit, die niet te smal en spits, noch te breed en te rond mag zijn. Ogen : rond met grote donkere oogappels, een grote neusspiegel, die bij gele en zwarte honden zwart; bij bruine honden zwart of donker leerkleurig moet zijn. Oren : knoporen ( het meest gewenst en het vaakst voorkomend ), fladderoren, staande oren of roze-oren. Gebit : vaak tanggebit; schaargebit is te prefereren. Een kruisgebit, over- of onderbijt of onregelmatig gebit is foutief. Lippen : gesloten, glad aansluitend. Staart : de hoog aangezette staart krult meestal over de rug, soms in de vorm van een posthoorn; is kort, zwaar en borstelig, en mag ingekort worden. Voeten : compact, met goed gesloten, gewelfde tenen en stevige voetzolen, en krachtige nagels. Vacht : grof kort haar met veel onderhaar. Schofthoogte : loopt van 35 tot 50 cm en bedraagt meestal 40 cm. Het gewicht gaat van 12 tot 18 kg.
AARD : deze ietwat nerveuze Terriër is het best in zijn sas op het land, waar hij zijn instinctieve bekwaamheden kan benutten.  Zijn luid geblaf maakt hem niet echt geschikt voor het leven in de stad.  Hij is aandachtig en onverschrokken en dus een goede waakhond.  Het is een sterke, moedige, sportieve en temperamentvolle hond.  Hij is vrolijk en lief, volgzaam en gemakkelijk af te richten.  Het is en blijft echter een Terriër, zodat hij graag jaagt op konijnen en vossen.
ACTIVITEIT : deze hond heeft graag veel ruimte en beweging, maar kan zich ook aanpassen aan iets minder beweging.  Een spelletje in de tuin of een goeie wandeling blijven echter een must.