|
Dieren op uitgestrekte
continenten en eilanden lopen gevaar uit te sterven.
Neem de tijgers eens die vroeger door de grote delen van Rusland
zwierven. Nu is alleen nog in het gebied van de Amoer de
Siberische ondersoort over, en de aantallen daarvan zijn naar niet
meer dan 180 a 200 geslonken.
Het aantal Chinese tijgers in Zuid-China bedraagt naar verluidt
nog maar 30 a 80. In Indo-China zal de tijger, binnen 10 jaar
uitgestorven zijn schrijft de Londense Times. En in India, het
woongebied van ongeveer twee derde van de tijgers van de wereld,
zouden deze majestieuze dieren volgens schatting
van de autoriteiten eveneens binnen een decennium uitgestorven
kunnen zijn.
 Het
aantal neushoorns en jachtluipaarden neemt af. In China zwerven
reuzepanda's in groepjes van huooguit tien dieren.
De boommarter is bijna uitgestorven in Wales en de kans bestaat
dat de rode eekhoorn in de komende 10 a 20 jaar op misschien een
paar eilandjes na uit Engeland en Wales verdwijnt.
In de
Verenigde Staten zijn vleermuizen de meeste bedreigde zoogdieren
op het land.
De vooruitzichten voor de Oceanen van de wereld zijn al niet
minder somber. In "The Atlas of Endangered Spiece" worden
zeeschildpadden als misschien wel de meest bedreigde groep
zeedieren betiteld.
Met amfibieen schijnt het beter te gaan, hoewel volgens het blad
"New Scientist" in de afgelope 25 jaar voor 89 soorten amfibieen
het gevaar van uitsterven is toegenomen. Ook zo'n 11% van de
vogelsoorten van de wereld worden met uitsterving bedreigd.
Groeiende
Bezorgdheid
Hoeveel
diersoorten sterven er elk jaar uit? Het antwoord hangt af van de
deskundige aan wie u het vraagt.
Hoewel wetenschappers van mening verschillen, erkennen zij allemaal
wel dat veel soorten gevaar lopen uit te sterven.
De ecoloog Stuart Pimm merkt op "De controverse over de snelheid
waarmee wij [soorten] verli ezen,
is in wezen een debat over onze toekomst." Hij voegt eraan toe "De
afgelopen eeuwen hebben wij het tempo waarin soorten uitsterven tot
ver boven het natuurlijk tempo verhoogd. Onze toekomst is als gevolg
daarvan armer."
Onze planeet, Aarde, is te vergelijken met een huis. Sommige mensen
die om bedreigde soorten geven, studeren ecologie, een term die in
de tweede helft van de negentiende eeuw werd afgeleid van het
griekse woord oi'kos "een huis".
Deze tak van wetenschap houdt zich bezig met de betrekkingen die
organismen onderhouden met hun omgeving.
De negentiende eeuw gaf een groeiende belangstelling voor
natuurbehoud te zien, ongetwijfeld vergroot door berichten over
uitstervende soorten. In de verenigde Staten leidde dit tot de
instelling van nationale parken en beschermde gebieden waar dieren
een toevlucht wordt geboden. Op het ogenblik zijn er wereldwijd naar
schatting 8000 internationaal erkende gebieden waar dieren in het
wild worden beschermd. Samen met nog eens 40.000 locaties ter
instandhouding van natuurlijke woongebieden vormen ze bijna 10
procent van het landgebied van de wereld.
De oorzaken
waardoor de dieren en gevaar verkeren
Voor
het uitsterven van soorten zijn diverse oorzaken aan te wijzen.
Laten we eens bij de voornaamste drie stil staan. Mensen zijn
indirect voor twee ervan verantwoordelijk en direct
verantwoordelijk voor de derde.
Verwoesting van het
woongebied
 Verwoesting
van het woongebied of de habitat draagt in grote mate bij tot de
achteruitgang van een soort.
In the Atlas of endangered Species wordt dit als "de
belangrijkste bedreiging" maar ook als "het moeilijkst te
voorkomen" betiteld. De snelle groei van de wereldbevolking
dwingt mensen ertoe steeds meer beslag te leggen op land waar
vroeger dieren huisden. Een treffend voorbeeld daarvan vormen de
regenwouden van de wereld. 'Binnen veertig jaar zullen er geen
regenwouden meer over zijn', luidt een sombere schatting die de
aandacht vestigt op wat velen zien als een betreurenswaardig
verlies van waardevolle hulpbronnen. In feite is een kwart van
alle medicijnen die de westerse wereld kent, afkomstig van
planten uit het tropisch regenwoud. Hoewel regenwouden naar
schatting slechts zeven procent van het landoppervlak van de
planeet bestrijken, herbergen ze vier vijfde van alle op het
land groeiende vegetatie van de wereld.
Houtkap en verschuivende landbouwpatronen beroven de
Westafrikaanse regenwouden van hun rijke erfgoed aan bomen. De
ontbossing op het indiase subcontinent heeft zelfs het weer
veranderd, zodat de regenval in sommige gebieden is afgenomen
maar zich elders overstromingen voordoen.
 Wanneer
de mens bomen velt om de grond geschikt te maken voor landbouw,
sterven er massa's planten, vogels, reptielen, insekten en
andere dieren. Professor Edward Wilson van Harvard schat het
verlies aan woud op een procent per jaar, zodat duizenden
soorten uiteindelijk tot uitsterven gedoemd zijn. Gevreesd wordt
dat veel soorten zullen verdwijnen nog voordat ze een
wetenschappelijke naam gekregen hebben.
Hoewel het blad Time het eiland Madagaskar "een geologische ark
van Noach" noemt, verkeert zijn overvloedige diversiteit aan in
het wild levende dieren in gevaar. Wanneer de bevolking groeit
en de internationale schuldenlast toeneemt, wordt de druk op de
eilandbewoners om bossen in rijstvelden te veranderen groter.
Doordat driekwart van het woongebied van de gouden bamboemaki in
de afgelopen twintig jaar is verdwenen, zijn er nog maar 400 van
deze dieren over.
Overige
Oorlogen en hun bijverschijnselen, groeiende menigten
vluchtelingen, samen met een sterk geboortencijfer, toegenomen
vervuiling en zelfs het toerisme, zijn en zullen het
blijven,....een bedreiging voor uitstervende soorten.
De directe aanval
De jacht is geen nieuw verschijnsel. In de loop van de eeuwen
hebben jagers de leeuw uitgeroeid in Griekenland en Mesopotamie,
het nijlpaard in Nubie,de Olifant in Noord-Afrika, de beer en
bever in Groot Brittanie en de Oeros in Oost-Europa. "In de jaren
'70 en '80 van de vorige eeuw hebben jagers alleen al in
Oost-Afrika een kwart miljoen Olifanten gedood" bericht het
programmablad van de BBC, Radio Times.
Neem bijvoorbeeld eens de tijger.
Uit tellingen in de jaren '80 bleek dat de pogingen tot behoud met
succes bekroond waren.
Maar schijn bedriegt. Later werd duidelijk dat de tellingen
geflatteerd waren door functionarissen die of onder een hoedje
speelden met stropers of er louter op uit waren indruk te maken op
hun superieuren. ...De illegale handel in tijgerorganen gedijde
terwijl de afnemende aanvoer de prijzen steeds hoger opdreef. Zo
varieerden in 1995 de schattingen van de waarde van een Siberische
tijger van $ 9400 - $ 24.000 dollar. Nee, niet alleen voor zijn
kostbare vacht, maar ook vanwege zijn botten, ogen, snorharen,
tanden, inwendige organen en
 voortplantingsorganen,
die allemaal waardevol worden geacht in de traditionele oosterse
geneeskunst.
De handel in Olifantsivoor, rinoceroshoorn, tijgerhuiden en andere
delen van dieren is nu een zwarte-markthandel waar vele miljarden
dollars in omgaan en die daarin slechts onderdoet voor de
drugssmokkel. En de handel is niet beperkt tot grote zoogdieren.
In 1994 werd in de traditionele Chinese geneeskunst het
verbijsterend aantal van twintig miljoen zeepaardjes verbruikt,
waardoor de vangsten in twee jaar in enkele delen van
Zuidoost-Azie met naar verluidt zestig procent daalden.
|
|
|
|
|
|
|
