Wij
herhalen even dat alle ziekten en kwaaltjes die je op deze pagina
terugvindt, niet sowieso typische peuterziekten of -kwaaltjes zijn. De
aandoeningen die op deze pagina niet vermeld staan, kan je vinden op
onze pagina's 'kinderziekten' ,
'kinderkwaaltjes' en
'vaccinaties' (allen onder de rubriek
'Baby').
Diarree of
buikloop is zo één van die typische aangelegenheden, waar elk kind wel
eens uitgebreid mee te maken heeft. In de peuterfase komt 'chronische
diarree'
veel voor. Meestal is de echte oorzaak onbekend, maar het verband met
voeding is duidelijk. Door vet- en vezelarme, suiker- en vochtrijke
voeding passeren voedselresten heel snel door de darm.
Heeft je kind diarree, kijk dan goed of er bijkomende klachten zijn. Zo
kan je andere oorzaken van chronische diarree uitsluiten.
Chronische diarree gaat over een waterdunne ontlasting met duidelijke
resten onverteerd voedsel; soms slijmerig. Daarbij moet je peuter
overdag wel tot tien keer naar het toilet, maar toch is er blijkbaar
niks ernstigs aan de hand, want je peuter groeit goed en ontwikkelt zich
normaal. Wel moet je als ouder op zulke momenten enkele
wijzigingen doorvoeren in het voedingspatroon van
het kind. Op zo'n moment moet je de peutervoeding 'normaliseren',
m.a.w. ga dus wat drinken betreft over op water, soep en thee, met
maximaal 1 liter vocht per dag. Beperk de vruchtendrankjes of -sapjes.
Geef je kind zachte plantaardige margarine (boterham en warme maaltijd)
of olie (warme maaltijd) en zorg voor voldoende vezels: bruin brood,
groenten en fruit. Indien je binnen de twee weken geen echte verbetering
vaststelt, neem dan contact op met de huisarts.
Coeliakie
is een tamelijk zeldzame aandoening, waarbij de dunne darm overgevoelig
reageert op gluten. Gluten zijn eiwitten die voorkomen in
een vijftal verschillende graansoorten: tarwe, rogge, gerst, haver en
spelt. Wanneer de dunne darm van een coeliakiepatiënt in aanraking komt
met gluten, raakt hij ontstoken. Dit belemmert de opname van
voedingsstoffen.
Wat is de oorzaak van coeliakie ?
Het is nog niet helemaal duidelijk waardoor de aandoening precies wordt
veroorzaakt. Artsen denken dat het ontstaat door een combinatie van
aanleg en omgevingsfactoren. Coeliakie is hoogstwaarschijnlijk erfelijk.
Daarnaast is het vermoedelijk van belang vanaf welke leeftijd je met
gluten in aanraking komt. Het lijkt er namelijk op dat kinderen die al
voor hun zevende maand gluten binnenkrijgen, eerder coeliakie
ontwikkelen dan andere.
Wat zijn de symptomen ?
Wanneer je kind meerdere van de volgende klachten vertoont, zou het
kunnen dat hij lijdt aan coeliakie:
- Vettige,
stopverfkleurige, brij-achtige ontlasting
- Hardnekkige diarree of juist verstopping
- Braken
- Slechte eetlust
- Opgezette, gezwollen buik
- Buikpijn en winderigheid
- Weinig gewichtstoename of zelfs gewichtsverlies
- Slechte lengtegroei
- Voortdurende vermoeidheid en humeurigheid
Alleen een
arts kan beoordelen of je kind daadwerkelijk coeliakie heeft. Om de
juiste diagnose te kunnen stellen, moet er eerst een uitgebreid
bloedonderzoek worden verricht. Daarbij wordt gekeken of er antistoffen
tegen gluten in het bloed van je kind aanwezig zijn. Vervolgens moet de
dunne darm zelf worden onderzocht. Daarvoor worden er met een sonde
kleine stukjes darmwand weggenomen.
Hoe ga je ermee om
?
Deze aandoening is helaas niet te genezen. De enige oplossing bestaat
tot op heden uit een streng glutenvrij dieet. Wanneer je
ervoor zorgt dat je kind absoluut geen gluten binnenkrijgt, verdwijnt de
ontsteking aan zijn dunne darm na een aantal weken. Daarmee verdwijnen
ook zijn andere klachten. Zolang je kind zich strikt aan dit dieet
houdt, heeft hij nergens last van en kan hij een normaal leven leiden.
Dat betekent wel dat je kind zich zijn hele leven aan dit dieet moet
houden.
Dit klinkt misschien simpeler dan het is. Gluten zitten namelijk in heel
veel voedingsmiddelen, waaronder ook in alledaagse producten als brood,
pasta en koekjes. Je kunt dan ook niet zonder de hulp van een
diëtist. Deze kan precies aangeven welke voedingsmiddelen je
kind wel en niet mag hebben. Daarnaast is het vaak een kwestie van heel
nauwkeurig etiketten lezen. Gelukkig zijn er tegenwoordig heel veel
glutenvrije producten op de markt.
Een actueel
onderwerp : onderzoekingen wijzen uit dat méér en méér kinderen geboren
worden met één of andere allergie. Op 16 februari 2004 maakte de
Wereldvergadering over Astma in Bangkok zelfs alarmerende cijfers
bekend : één op de twintig wereldburgers zou lijden aan astma. En
astma is slechts één vorm van allergie, daarnaast bestaan er natuurlijk
nog heel wat andere. Een woordje uitleg.
Steeds meer kinderen worden geboren met een allergie. Ook komt het
steeds vaker voor dat een kind vlak na zijn geboorte een allergie
ontwikkelt voor bepaalde stoffen. Vaak is het niet meteen duidelijk dat
de klachten die je kind heeft, worden veroorzaakt door een allergie. Dat
maakt het belangrijk om te weten wat een allergie precies is, waar je
een allergie aan kunt herkennen, wat je eraan kunt doen én hoe je kunt
voorkomen dat je kind een allergie krijgt.
Wat is een
allergie?
Jouw lichaam en dat van je kind worden beschermd tegen bacteriën,
virussen en andere schadelijke stoffen door een afweersysteem. Dit
afweersysteem wordt ook wel het immuunsysteem genoemd. Als het
goed is, houdt het afweersysteem alleen maar schadelijke stoffen tegen.
Bij sommige mensen verzet het afweersysteem zich ook tegen stoffen die
helemaal niet schadelijk zijn. Als dat gebeurt, is er sprake van een
allergie.
Een allergie is dus eigenlijk niets anders dan een verkeerde reactie
van het afweersysteem op niet-schadelijke stoffen. Bij een allergie
denkt het lichaam als het ware dat de stoffen die het tegenhoudt,
schadelijke stoffen zijn, terwijl dat niet zo is. De stoffen waarop het
afweersysteem reageert, zonder dat het daar een reden voor heeft, worden
allergenen genoemd. Bekende allergenen zijn eiwitten,
pollen (stuifmeelkorreltjes) en de huisstofmijt.
Welke allergieën
komen nu het meest voor bij kinderen ?
Of je kind een allergie
ontwikkelt, hangt af van hoeveel hij of zij wordt blootgesteld aan
stoffen die een allergie kunnen veroorzaken. Als je bijvoorbeeld een kat
in huis hebt, heeft je kind meer kans om allergisch te reageren op
kattenhaar wanneer hij een allergische aanleg heeft. Deze aanleg is vaak
erfelijk bepaald. Een allergie die je kunt krijgen omdat je er
een erfelijke aanleg voor hebt, wordt ook wel een atopische
aandoening genoemd.
Waarvan kan je kind
bijvoorbeeld een allergische reactie krijgen?
-
Huisstofmijt
- Huisdieren
- Planten
- Tabaksrook
- Insectengiffen
- Natuurvezels (wol, kurk, dons, riet)
- Voeding (melk, chocolade, gluten ...)
- Kleurstoffen
- Pollen
|
Wat kan jij als
ouder eraan doen ?
Het is goed mogelijk dat een
kind, dat op jonge leeftijd een allergie ontwikkelt, op latere leeftijd
deze allergie weer kwijtraakt. Allergieën kunnen dus inderdaad vanzelf
weer overgaan. In de volksmond wordt er dan gezegd dat zoiets kan
'uitgroeien'. Je mag daar echter niet van uitgaan ... een allergie is
een heel belastend feit voor je kind en ook voor jou, en het is dan ook
meer dan wenselijk om bij een vermoeden van allergie, een arts te
raadplegen. Met behulp van allergietesten en bloedonderzoek kan dan
worden gekeken of er inderdaad sprake is van een allergie. Ga in ieder
geval niet zelf 'dokteren', daarmee maak je het vaak alleen maar erger.
U hoeft ook niet te panikeren wanneer blijkt dat uw peuter een allergie
heeft ... dit is beslist geen uitzondering en mits de juiste aanpak en
medicatie kan er heel wat aan gedaan worden.
ADHD ... wat is dat ?
De afkorting
ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder, ofwel
Aandachts-Tekort-Stoornis met Hyperactiviteit. Eén op de vijfentwintig
kinderen heeft in meerdere of mindere mate last van ADHD. Het komt vier
maal zoveel voor bij jongens als bij meisjes. Over de precieze oorzaak
van ADHD zijn de deskundigen het nog niet eens. Waarschijnlijk is er
sprake van een stoornis in de hersenen, die voor het grootste gedeelte
erfelijk is, in combinatie met bepaalde omgevingsfactoren (bv. problemen
bij de geboorte of tijdens de zwangerschap).
Het probleem bij een kind met ADHD is dat hij zijn aandacht niet lang
genoeg op één taak kan richten. Ook heeft hij moeite om relevante
informatie te onderscheiden van irrelevante informatie. Naast
concentratieproblemen kenmerkt ADHD zich door impulsiviteit en
hyperactiviteit: eerst doen, dan denken en helemaal niet stil kunnen
zitten. Het is dus niet zo dat een kind met ADHD te weinig aandacht van
zijn ouders of leerkrachten krijgt.
Hoe weet je als
je kind dit heeft ?
In feite zal je dit als
ouder al vroeg opmerken. Kinderen met ADHD vertonen aandachts- of
concentratieproblemen, impulsiviteit en
hyperactiviteit. Je kind kan moeilijk zijn aandacht bij bepaalde
zaken houden of hij richt zijn aandacht juist héél sterk op één zaak;
dat is hyperfocussen. Hij flapt zomaar alles eruit zonder na te denken,
kan zijn beurt niet afwachten ... wat betekent dat zijn hersenen niet in
staat zijn om de reactie op grote hoeveelheden prikkels te remmen.
Tenslotte hij een gevoel van 'onrust' in zich ...hij beweegt vaak
onrustig met zijn handen en voeten, draait op zijn stoel, staat veel op
en wandelt dan rond. Ook zit hij steeds te friemelen met zijn handen of
met een voorwerp en praat aan één stuk door. Vaak is hij ook beweeglijk
in zijn slaap.
Wat kan de arts hieraan doen ?
De diagnose moet hierbij
door een arts gebeuren. Wanneer een arts ADHD heeft vastgesteld, zal je
kind waarschijnlijk worden geholpen door een combinatie van medicijnen
en gedragstraining. Door de medicijnen (meestal Ritalin of Dexadrine)
wordt je kind rustiger, minder impulsief en heeft hij minder moeite om
zich te concentreren. De gedragstraining leert hem zijn eigen gedrag
beter te sturen in moeilijke situaties, zoals in de omgang met andere
kinderen.
Wat kan jij hieraan
doen ?
Maar je kunt zelf ook helpen. Het is heel belangrijk voor je kind dat
thuis alles ordelijk en kalm verloopt. Als de situatie thuis chaotisch
is, zal het voor hem moeilijk zijn om zelf rustig te worden. Het is aan
te raden om goed gedrag te belonen, zodat hij leert dat bepaald gedrag
wordt goedgekeurd en ander gedrag juist niet. Het is dus heel belangrijk
dat je je inzet voor het zelfvertrouwen van je kind.
Wat is eczeem ?
Eczeem (of
atopische dermatitis) is een jeukende huidaandoening die ontstaat door
allergische reacties. Het kan al enkele maanden na de geboorte van je
kind optreden als zogeheten "dauwworm", maar het is ook mogelijk dat hij
er pas in zijn peutertijd last van krijgt. Het eczeem maakt je kind af
en toe gek van de jeuk. Hij kan er maanden last van hebben; soms
verdwijnt het, maar het kan na een tijdje ook weer terugkomen. Sommige
kinderen kunnen er zelfs jarenlang last van hebben, maar de meeste
groeien er na een paar jaar gelukkig wel overheen.
Na astma is eczeem de meest voorkomende chronische aandoening bij
kinderen. De precieze oorzaak van eczeem is niet bekend.
Hoe weet je dat
je kind exzeem heeft ?
Als de huid van je kind er
ontveld, rood en schilferig uitziet en als hij veel last heeft van jeuk
en blaasjes met vocht, dan lijkt het erop dat hij eczeem heeft. Het
verschil met eczeem in de zuigelingenperiode is dat de plekken harder
aanvoelen en dat het - in plaats van op zijn wangen en voorhoofd - met
name voorkomt in zijn elleboogplooien, knieholten, de holte in zijn arm
en soms ook aan de zijkant van zijn hoofd.
De huid van je kind is slecht in staat om vocht vast te houden en daarom
heeft hij ook vaak een erg droge huid. Je kind kan meer last van eczeem
hebben als het wat kouder weer is. Sommige kinderen krijgen ook eczeem
door transpiratie in de huidplooien, de luierstreek of in de hals.
Kan eczeem behandeld worden ?
Eczeem is een aandoening die
wel te bestrijden, maar lang niet altijd totaal is te genezen. Als je
denkt dat je kind eczeem heeft, waarschuw dan je huisarts. Hij zal je
advies geven over het schoonmaken van je leefomgeving en over de
huidverzorging van je kind. Bij een acute aanval van eczeem zal je
huisarts eventueel crèmes of zalfjes voor de aangetaste plekken
voorschrijven. Zelf kun je op de volgende dingen letten:
-
Geen
allergenen
: beter geen huisdieren, niet roken in huis, geen bloeiende
planten en reukverspreiders
-
Gebruik synthetisch materiaal
: alleen synthetische en wasbare knuffeldieren, een
synthetische matras en donsdeken
-
Vermijd stofvangers
: vermijd tapijten, stoffen gordijnen, enz.
-
Verminder stress
: stress-situaties lokken eczeem uit
-
Huidverzorging
: best de huid van het kind 'vettig' houden - vraag de arts
welke zalf je best gebruikt om te behandelen
|
|
Hartafwijkingen bij kinderen zijn meestal aangeboren. Als je kind een
aangeboren hartafwijking heeft, is er een afwijking in de bouw van zijn
hart, waardoor de normale bloedsomloop wordt verstoord. Zijn hart heeft
zo meer kans om te worden geïnfecteerd door ontstekingen.
Wanneer vermoed je een hartafwijking ?
Het zou kunnen
dat je kind aan een hartafwijking lijdt wanneer hij een aantal van de
volgende symptomen heeft:
-
Opvallende vermoeidheid
-
Kortademigheid
- Mindere
lichamelijke prestaties dan zijn leeftijdgenootjes
- Veel
zweten bij normale inspanning
- Niet
goed groeien of afvallen
- Vaak
pauzes tijdens het spelen
- Blauwe
verkleuring van zijn lippen, vingers en tenen
-
Regelmatig heel erg bleek zien
Schakel
meteen een arts in als je vermoedt dat je kind een hartafwijking heeft !
Wat kan eraan
gedaan worden ?
Veel hartafwijkingen bij
kinderen kunnen tegenwoordig operatief worden verholpen, maar niet voor
elke hartafwijking is een operatie nodig. De arts zal allereerst het
hartje van je kind beluisteren. Wanneer hij een hartruis hoort, kan dat
wijzen op een hartafwijking. Eén op de drie kinderen heeft een hartruis
die niets met een hartziekte heeft te maken en ook niet hoeft te worden
behandeld. Zo'n onschuldige hartruis heet een systolicum.
Als de arts niet zeker weet of het geruis onschuldig is of niet, kan hij
een röntgenfoto of een elektrocardiogram (meten van de hartslag) van het
hartje van je kind maken. Als hieruit blijkt dat er een gaatje in het
tussenschot van zijn hart zit, hoeft hij meestal niet te worden
geopereerd. Vaak wordt het gaatje namelijk kleiner naarmate je kind
groeit. Uiteindelijk zal het hoogstwaarschijnlijk spontaan sluiten.
Wanneer de lippen, vingers en tenen van je kind een paarsblauwe kleur
hebben, wordt het lichaam van je kind niet voldoende voorzien van
zuurstof. In dit soort gevallen is altijd een operatie nodig. Mocht je
kind een (lichte) verkoudheid hebben opgelopen, vertel de arts dan
altijd dat je kind een hartafwijking heeft. Bacteriële infecties moeten
namelijk meteen met antibiotica worden behandeld om ernstige
ontstekingen te voorkomen.
Als ouder kun je je kind het beste zelf laten uitmaken wat hij wel en
niet kan: de meeste kinderen met een hartafwijking kunnen bijna alles.
Alleen als je kind een ernstige hartafwijking heeft, mag hij niet aan
sport doen. Maar ook dan moet je hem toestaan om te doen wat hij zelf
denkt te kunnen. Vroeger schreven artsen precies voor hoeveel
lichaamsbeweging een kind met een hartafwijking mocht hebben. Maar dan
werd het kind soms veel te ongerust, wat weer niet goed was voor zijn
hartje. Mocht je toch nog ergens over twijfelen, aarzel dan niet om de
arts om raad te vragen.
Hoofdluizen ... wat
zijn dat ?
Hoofdluizen zijn kleine beestjes, die ongeveer net zo groot zijn als de
kop van een lucifer. Ze leven van het bloed van de mens en leggen eitjes
(neten), die zich vasthechten aan de onderkant van het haar. Je kunt de
eitjes nog net met het blote oog zien als kleine schilfertjes die
grijswit van kleur zijn. Op zich zijn hoofdluizen niet echt schadelijk,
maar ze veroorzaken wel veel jeuk. Daardoor gaan kinderen hun hoofdhuid
openkrabben, waardoor er soms vervelende infecties kunnen ontstaan.
Hoe krijg je
hoofdluizen ?
Veel mensen denken dat luizen een teken zijn van slechte hygiëne. Dit is
niet waar, want luizen hebben juist een voorkeur voor schoon haar. Het
vervelende van luizen is dat ze besmettelijk zijn. Als er direct
lichamelijk contact is, lopen ze over van het ene hoofd naar het andere.
Niet alleen je kind, maar ook jij kunt ze dus krijgen! Ze komen met name
veel voor bij kinderen, omdat zij vaker in een groep zitten en dan
gemakkelijk lichaamscontact hebben. Je kunt al hoofdluis krijgen via de
jaskragen en dassen op de kapstok, of door het gebruik van eenzelfde kam
of hoofdkussen!
Wanneer weet je
dat je kind hoofdluizen heeft ?
Als je kind jeuk heeft op zijn hoofd en daar regelmatig krabt, kan het
zijn dat hij hoofdluis heeft. Een hoofdluis zit meestal op een warme
plaats, zoals achter de oren en in de nek. Vaak zijn de lymfeklieren op
die plekken ook gezwollen. Het is dus verstandig om deze plaatsen te
controleren. Als je zijn haren onderzoekt en je ziet witte ‘puntjes’
(neten) aan de haren vastzitten, dan heeft je kind hoofdluis. Verwar de
witte ‘puntjes’ niet met roos of zand, want dat zit los in de haren.
Wanneer je kind hoofdluis heeft, moet iedereen in het gezin worden
gecontroleerd, dus ook zijn ouder(s)! We raden je verder aan om de
crèche en je directe omgeving te waarschuwen. Zo kan verdere
verspreiding zo snel mogelijk worden voorkomen.
Welke manieren
zijn er om hoofdluizen te behandelen ?
Er zijn verschillende methoden om het hoofdluisprobleem bij je kind aan
te pakken:
- Raadpleeg je huisarts
- Anti-luisshampoo of -lotion
- Een luizenkam
Wanneer je in het haar van je kind luizeneitjes ziet, is het verstandig
om je huisarts in te schakelen. Hij zal een lindaanhoudend middel
voorschrijven, waarmee de luizen worden gedood. Dit middel is erg
giftig, dus pas op dat jij en je kind niets in jullie ogen of mond
krijgen. Het middel mag maximaal drie uur op de hoofdhuid inwerken. Dek
tijdens het inwerken het hoofd van je kind af met een muts of een
hoofddoek. Verder moet je niet vergeten om jouw handen en die van je
kind grondig te wassen na de behandeling.
Je kan ook zonder recept van je huisarts aan de slag gaan. Er zijn
namelijk verschillende lotions en shampoos tegen hoofdluis verkrijgbaar
bij de drogist of de apotheek. Lees van tevoren goed de bijsluiter door,
want elk middel werkt weer anders. Behandel het haar van je kind twee
keer met het middel, met een tussentijd van één week. Deze tweede
behandeling is noodzakelijk, want zo worden de luizen die inmiddels zijn
uitgekomen, ook gedood. Ook hier geldt dat je jouw handen en die van je
kind goed moet wassen.
Het kan ook zijn dat je principieel of vanwege overgevoeligheid geen
chemische middelen wilt gebruiken. Dan kun je de luizen verwijderen met
een luizenkam, die je kunt kopen bij een drogist. Ook wanneer je kind
nog erg jong is, is het verstandig om een luizenkam te gebruiken in
plaats van chemische middelen.
Je kunt het beste tegen de haren in kammen. Wanneer je elke dag twee
keer de haren van je kind kamt, zorg je ervoor dat er geen nieuwe neten
komen. De jonge luizen worden er dan namelijk uitgekamd voordat ze
eitjes kunnen leggen. Het kost wel even tijd en doorzettingsvermogen,
maar het is het beste om deze manier van behandelen minstens twee weken
vol te houden.
Verdere tips
Naast de behandeling van de haren is het verstandig dat je rekening
houdt met de volgende zaken :
- Was alle
handdoeken, beddengoed en kleding goed uit op minimaal zestig graden.
Bewaar de dingen die je niet in de wasmachine kunt doen, zoals
haarspelden, knuffeldieren of jassen, een week lang in een
dichtgeknoopte zak.
- Zorg
ervoor dat je stoelzittingen, hoofdkussens en haarborstels goed
schoonmaakt. Verder is het verstandig om regelmatig de vloerbedekking
en stoffen bekleding te stofzuigen.
- Wanneer
bekend is dat er hoofdluis in de omgeving is geconstateerd, controleer
dan één keer in de week de haren van je kind met een luizenkam.
Het is aan te raden om het haar van je kind kort te houden en
regelmatig te wassen. Zo voorkom je dat de luizen een plaag worden.
Het R(espiratoir)
S(yncytiaal)-virus is verwant aan het griepvirus. Het
veroorzaakt een infectie in de luchtwegen waardoor je kind
het benauwd krijgt. Het RS-virus is heel erg seizoensgebonden. Het komt
vooral voor in de wintermaanden, van oktober tot en met maart. Als de "R"
weer in de maand zit, is het dus oppassen geblazen!
Hoe kan je kind
het RS-virus oplopen ?
De ziekte is erg besmettelijk en wordt verspreid door de lucht en via
aanraking. Je kind krijgt het RS-virus al als hij uitgehoeste lucht
inademt van iemand anders met het virus, of als hij door zo iemand wordt
geknuffeld of gezoend. Vaak weet je niet dat die ander het virus heeft,
omdat oudere kinderen en volwassenen er niet echt ziek van worden. Bij
deze groep openbaart het virus zich alleen als een verkoudheid.
Wat zijn de
symptomen van het RS-virus ?
Het RS-virus lijkt erg op een verkoudheid. Je kind heeft een verstopte
neus en slijm in zijn longetjes. Hierdoor krijgt hij problemen met
ademhalen. Hij kan piepgeluidjes gaan maken bij het ademen of hijgerig
naar lucht happen.
Verder kan je kind last hebben van hoestbuien waarbij hij slijm opgeeft.
Bij sommige kinderen zijn de hoestbuien zo heftig dat ze ervan moeten
braken. In ernstige gevallen heeft je kind ook nog een grauwe kleur in
zijn gezichtje en drinkt hij slecht. Dit laatste kan er samen met het
braken voor zorgen dat hij uitdroogt. Meestal gaat het virus ook gepaard
met koorts.
Hoe kan het
RS-virus worden behandeld ?
Je kind kan helaas niet tegen het virus worden ingeënt. Net als griep of
verkoudheid kun je het RS-virus alleen maar bestrijden door je kind goed
te laten uitzieken. De ziekte gaat meestal vanzelf weer over. Dit duurt
ongeveer tien dagen.
Als je kind het erg benauwd heeft, zal je huisarts waarschijnlijk
neusdruppels en/of inhalatiemiddelen voorschrijven. Maar wanneer je kind
bijna geen lucht meer krijgt, slecht drinkt en daardoor tekenen van
uitdroging vertoont, moet hij worden opgenomen in het ziekenhuis.
Als je kind de ziekte eenmaal heeft gehad, is het niet zo dat hij er
vanaf dan immuun voor is. Het kan dus zijn dat de ziekte nog een keer
terugkomt. Maar hoe ouder en sterker je kind is, hoe beter zijn lichaam
het virus kan bestrijden. Een tweede ziekenhuisopname komt dan ook niet
zo vaak voor.
Wat kunnen de
gevolgen zijn van het RS-virus ?
Het kan zijn dat je kind nog wat restgevolgen overhoudt aan een
besmetting met het RS-virus. Kinderen die een ernstige vorm van het
virus hebben gehad, zijn vaak sneller verkouden of snotterig dan andere
kinderen. Tijdens deze verkoudheden komt het piepen of rochelen bij het
ademen soms weer een beetje terug. Als je kind het daarbij ook weer
benauwd krijgt, kan het zijn dat het virus terug is en kun je het beste
contact opnemen met je huisarts.
Het feit dat je kind na het RS-virus nog wat kortademig is, betekent
overigens niet dat hij astma heeft. Deze kortademigheid is alleen een
gevolg van het virus. Meestal verdwijnen deze verschijnselen vanzelf
wanneer je kind wat ouder en sterker wordt.
Groeipijn
is eigenlijk een misleidende naam. Hoewel de pijn wel optreedt tijdens
een snelle groeiperiode van een kind, heeft het verder niets met groeien
te maken. Als je kind groeipijn heeft, klaagt hij ’s avonds of ’s nachts
over een zeurende of brandende pijn in de spieren van zijn kuiten,
scheenbenen of armen. De pijn komt dus niet voor in zijn gewrichten.
De pijn
Je kind kan van de pijn niet slapen en hij heeft er soms zo’n last van
dat hij moet huilen. Meestal wordt de pijn na een paar minuten alweer
minder en is het binnen enkele uren verdwenen. Het kan ook zijn dat de
pijn weer terugkomt. Dat kan zelfs na een aantal maanden nog gebeuren.
Het komt nogal eens voor dat groeipijn gepaard gaat met hoofdpijn of
buikpijn. Er treedt overigens geen koorts bij op. De volgende ochtend
kan je kind vermoeid zijn en klagen over een zwaar gevoel in zijn armen
of benen.
Hoe kan het dat je
kind groeipijn heeft ?
Groeipijnen
kunnen voorkomen bij kinderen vanaf drie jaar. De oorzaak is niet
helemaal bekend, want voor groeipijn is vaak geen lichamelijk bewijs te
vinden. Er is geen roodheid of stijfheid te constateren, de groei van
het kind is normaal en röntgenfoto’s laten ook geen afwijkingen zien.
Uit onderzoek is gebleken dat X- of O-benen, platvoeten, de
gezondheidstoestand van je kind en infecties geen oorzaken zijn van
groeipijn. Artsen vermoeden dat de beenspieren van je kind wat
opzwellen, waardoor het vlies dat er omheen ligt onder spanning komt te
staan. Dit zou de pijn veroorzaken.
De pijn kan erger zijn als je kind de hele dag actief is geweest.
Waarschijnlijk speelt er ook een psychische factor mee: bij kinderen die
emotioneel labiel zijn, lijkt groeipijn meer voor te komen. Ook
levendige en onrustige kinderen schijnen er vaker aan te lijden.
Is groeipijn te
behandelen ?
Groeipijn is gelukkig ongevaarlijk. Maar het is wel verstandig om bij
aanhoudende pijn in de armen of benen van je kind de huisarts te
raadplegen. Hij zal je kind geen gerichte behandeling geven, maar
onderzoeken of het ook echt om groeipijn gaat. Zo kunnen andere
oorzaken, zoals gewrichtsontstekingen, gescheurde gewrichtsbanden of
reuma, worden uitgesloten. Schakel ook de huisarts in als de pijn bij je
kind gepaard gaat met koorts, want dit zou kunnen duiden op een
beenmergontsteking.
Meestal schrijft je huisarts bij erge groeipijn Paracetamol of Sinaspril
voor en adviseert hij om spierstrekoefeningen te doen. Die kan je kind
’s ochtends en ’s avonds samen met jou doen. Deze oefeningen zorgen voor
een betere bloeddoorstroming van zijn spieren, waardoor de pijn minder
wordt. Sommige mensen beweren dat een kind door deze oefeningen meer
aandacht krijgt en dat daardoor de klachten al kunnen afnemen.
Je kunt zelf ook een heleboel doen. Geef je kind
bijvoorbeeld een lichte massage, stop hem in een warm bad en stel hem
gerust. Een andere tip is om een koude doek met water en citroensap om
de pijnlijke plek te doen. Dit stimuleert de doorbloeding en verlicht de
pijn.
|