Wij herhalen even dat alle ziekten en kwaaltjes die je op deze pagina terugvindt, niet sowieso typische peuterziekten of -kwaaltjes zijn.  De aandoeningen die op deze pagina niet vermeld staan, kan je vinden op onze pagina's 'kinderziekten' , 'kinderkwaaltjes' en 'vaccinaties' (allen onder de rubriek 'Baby').

Diarree of buikloop is zo één van die typische aangelegenheden, waar elk kind wel eens uitgebreid mee te maken heeft. In de peuterfase komt 'chronische diarree' veel voor. Meestal is de echte oorzaak onbekend, maar het verband met voeding is duidelijk. Door vet- en vezelarme, suiker- en vochtrijke voeding passeren voedselresten heel snel door de darm.
Heeft je kind diarree, kijk dan goed of er bijkomende klachten zijn. Zo kan je andere oorzaken van chronische diarree uitsluiten.
Chronische diarree gaat over een waterdunne ontlasting met duidelijke resten onverteerd voedsel; soms slijmerig. Daarbij moet je peuter overdag wel tot tien keer naar het toilet, maar toch is er blijkbaar niks ernstigs aan de hand, want je peuter groeit goed en ontwikkelt zich normaal. Wel moet je als ouder op zulke momenten enkele wijzigingen doorvoeren in het voedingspatroon van het kind.  Op zo'n moment moet je de peutervoeding 'normaliseren', m.a.w. ga dus wat drinken betreft over op water, soep en thee, met maximaal 1 liter vocht per dag. Beperk de vruchtendrankjes of -sapjes. Geef je kind zachte plantaardige margarine (boterham en warme maaltijd) of olie (warme maaltijd) en zorg voor voldoende vezels: bruin brood, groenten en fruit. Indien je binnen de twee weken geen echte verbetering vaststelt, neem dan contact op met de huisarts.

Coeliakie is een tamelijk zeldzame aandoening, waarbij de dunne darm overgevoelig reageert op gluten. Gluten zijn eiwitten die voorkomen in een vijftal verschillende graansoorten: tarwe, rogge, gerst, haver en spelt. Wanneer de dunne darm van een coeliakiepatiënt in aanraking komt met gluten, raakt hij ontstoken. Dit belemmert de opname van voedingsstoffen.

Wat is de oorzaak van coeliakie ?
Het is nog niet helemaal duidelijk waardoor de aandoening precies wordt veroorzaakt. Artsen denken dat het ontstaat door een combinatie van aanleg en omgevingsfactoren. Coeliakie is hoogstwaarschijnlijk erfelijk. Daarnaast is het vermoedelijk van belang vanaf welke leeftijd je met gluten in aanraking komt. Het lijkt er namelijk op dat kinderen die al voor hun zevende maand gluten binnenkrijgen, eerder coeliakie ontwikkelen dan andere.

Wat zijn de symptomen ?
Wanneer je kind meerdere van de volgende klachten vertoont, zou het kunnen dat hij lijdt aan coeliakie:

- Vettige, stopverfkleurige, brij-achtige ontlasting
- Hardnekkige diarree of juist verstopping
- Braken
- Slechte eetlust
- Opgezette, gezwollen buik
- Buikpijn en winderigheid
- Weinig gewichtstoename of zelfs gewichtsverlies
- Slechte lengtegroei
- Voortdurende vermoeidheid en humeurigheid

Alleen een arts kan beoordelen of je kind daadwerkelijk coeliakie heeft. Om de juiste diagnose te kunnen stellen, moet er eerst een uitgebreid bloedonderzoek worden verricht. Daarbij wordt gekeken of er antistoffen tegen gluten in het bloed van je kind aanwezig zijn. Vervolgens moet de dunne darm zelf worden onderzocht. Daarvoor worden er met een sonde kleine stukjes darmwand weggenomen.

Hoe ga je ermee om ?
Deze aandoening is helaas niet te genezen. De enige oplossing bestaat tot op heden uit een streng glutenvrij dieet. Wanneer je ervoor zorgt dat je kind absoluut geen gluten binnenkrijgt, verdwijnt de ontsteking aan zijn dunne darm na een aantal weken. Daarmee verdwijnen ook zijn andere klachten. Zolang je kind zich strikt aan dit dieet houdt, heeft hij nergens last van en kan hij een normaal leven leiden. Dat betekent wel dat je kind zich zijn hele leven aan dit dieet moet houden.
Dit klinkt misschien simpeler dan het is. Gluten zitten namelijk in heel veel voedingsmiddelen, waaronder ook in alledaagse producten als brood, pasta en koekjes. Je kunt dan ook niet zonder de hulp van een diëtist. Deze kan precies aangeven welke voedingsmiddelen je kind wel en niet mag hebben. Daarnaast is het vaak een kwestie van heel nauwkeurig etiketten lezen. Gelukkig zijn er tegenwoordig heel veel glutenvrije producten op de markt.

Een actueel onderwerp : onderzoekingen wijzen uit dat méér en méér kinderen geboren worden met één of andere allergie. Op 16 februari 2004 maakte de Wereldvergadering over Astma in Bangkok zelfs alarmerende cijfers bekend : één op de twintig wereldburgers zou lijden aan astma. En astma is slechts één vorm van allergie, daarnaast bestaan er natuurlijk nog heel wat andere.  Een woordje uitleg.
Steeds meer kinderen worden geboren met een allergie. Ook komt het steeds vaker voor dat een kind vlak na zijn geboorte een allergie ontwikkelt voor bepaalde stoffen. Vaak is het niet meteen duidelijk dat de klachten die je kind heeft, worden veroorzaakt door een allergie. Dat maakt het belangrijk om te weten wat een allergie precies is, waar je een allergie aan kunt herkennen, wat je eraan kunt doen én hoe je kunt voorkomen dat je kind een allergie krijgt.

Wat is een allergie?
Jouw lichaam en dat van je kind worden beschermd tegen bacteriën, virussen en andere schadelijke stoffen door een afweersysteem. Dit afweersysteem wordt ook wel het immuunsysteem genoemd. Als het goed is, houdt het afweersysteem alleen maar schadelijke stoffen tegen. Bij sommige mensen verzet het afweersysteem zich ook tegen stoffen die helemaal niet schadelijk zijn. Als dat gebeurt, is er sprake van een allergie.
Een allergie is dus eigenlijk niets anders dan een verkeerde reactie van het afweersysteem op niet-schadelijke stoffen. Bij een allergie denkt het lichaam als het ware dat de stoffen die het tegenhoudt, schadelijke stoffen zijn, terwijl dat niet zo is. De stoffen waarop het afweersysteem reageert, zonder dat het daar een reden voor heeft, worden allergenen genoemd. Bekende allergenen zijn eiwitten, pollen (stuifmeelkorreltjes) en de huisstofmijt.

Welke allergieën komen nu het meest voor bij kinderen ?
Of je kind een allergie ontwikkelt, hangt af van hoeveel hij of zij wordt blootgesteld aan stoffen die een allergie kunnen veroorzaken. Als je bijvoorbeeld een kat in huis hebt, heeft je kind meer kans om allergisch te reageren op kattenhaar wanneer hij een allergische aanleg heeft. Deze aanleg is vaak erfelijk bepaald. Een allergie die je kunt krijgen omdat je er een erfelijke aanleg voor hebt, wordt ook wel een atopische aandoening genoemd.

Waarvan kan je kind bijvoorbeeld een allergische reactie krijgen?

Wat kan jij als ouder eraan doen ?
Het is goed mogelijk dat een kind, dat op jonge leeftijd een allergie ontwikkelt, op latere leeftijd deze allergie weer kwijtraakt. Allergieën kunnen dus inderdaad vanzelf weer overgaan. In de volksmond wordt er dan gezegd dat zoiets kan 'uitgroeien'. Je mag daar echter niet van uitgaan ... een allergie is een heel belastend feit voor je kind en ook voor jou, en het is dan ook meer dan wenselijk om bij een vermoeden van allergie, een arts te raadplegen. Met behulp van allergietesten en bloedonderzoek kan dan worden gekeken of er inderdaad sprake is van een allergie. Ga in ieder geval niet zelf 'dokteren', daarmee maak je het vaak alleen maar erger. U hoeft ook niet te panikeren wanneer blijkt dat uw peuter een allergie heeft ... dit is beslist geen uitzondering en mits de juiste aanpak en medicatie kan er heel wat aan gedaan worden.

ADHD ... wat is dat ?
De afkorting ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder, ofwel Aandachts-Tekort-Stoornis met Hyperactiviteit. Eén op de vijfentwintig kinderen heeft in meerdere of mindere mate last van ADHD. Het komt vier maal zoveel voor bij jongens als bij meisjes. Over de precieze oorzaak van ADHD zijn de deskundigen het nog niet eens. Waarschijnlijk is er sprake van een stoornis in de hersenen, die voor het grootste gedeelte erfelijk is, in combinatie met bepaalde omgevingsfactoren (bv. problemen bij de geboorte of tijdens de zwangerschap).
Het probleem bij een kind met ADHD is dat hij zijn aandacht niet lang genoeg op één taak kan richten. Ook heeft hij moeite om relevante informatie te onderscheiden van irrelevante informatie. Naast concentratieproblemen kenmerkt ADHD zich door impulsiviteit en hyperactiviteit: eerst doen, dan denken en helemaal niet stil kunnen zitten. Het is dus niet zo dat een kind met ADHD te weinig aandacht van zijn ouders of leerkrachten krijgt.

Hoe weet je als je kind dit heeft ?
In feite zal je dit als ouder al vroeg opmerken.  Kinderen met ADHD vertonen aandachts- of concentratieproblemen, impulsiviteit en hyperactiviteit. Je kind kan moeilijk zijn aandacht bij bepaalde zaken houden of hij richt zijn aandacht juist héél sterk op één zaak; dat is hyperfocussen. Hij flapt zomaar alles eruit zonder na te denken, kan zijn beurt niet afwachten ... wat betekent dat zijn hersenen niet in staat zijn om de reactie op grote hoeveelheden prikkels te remmen. Tenslotte hij een gevoel van 'onrust' in zich ...hij beweegt vaak onrustig met zijn handen en voeten, draait op zijn stoel, staat veel op en wandelt dan rond. Ook zit hij steeds te friemelen met zijn handen of met een voorwerp en praat aan één stuk door. Vaak is hij ook beweeglijk in zijn slaap.

Wat kan de arts hieraan doen ?
De diagnose moet hierbij door een arts gebeuren. Wanneer een arts ADHD heeft vastgesteld, zal je kind waarschijnlijk worden geholpen door een combinatie van medicijnen en gedragstraining. Door de medicijnen (meestal Ritalin of Dexadrine) wordt je kind rustiger, minder impulsief en heeft hij minder moeite om zich te concentreren. De gedragstraining leert hem zijn eigen gedrag beter te sturen in moeilijke situaties, zoals in de omgang met andere kinderen.

Wat kan jij hieraan doen ?
Maar je kunt zelf ook helpen. Het is heel belangrijk voor je kind dat thuis alles ordelijk en kalm verloopt. Als de situatie thuis chaotisch is, zal het voor hem moeilijk zijn om zelf rustig te worden. Het is aan te raden om goed gedrag te belonen, zodat hij leert dat bepaald gedrag wordt goedgekeurd en ander gedrag juist niet. Het is dus heel belangrijk dat je je inzet voor het zelfvertrouwen van je kind.

Wat is eczeem ?
Eczeem (of atopische dermatitis) is een jeukende huidaandoening die ontstaat door allergische reacties. Het kan al enkele maanden na de geboorte van je kind optreden als zogeheten "dauwworm", maar het is ook mogelijk dat hij er pas in zijn peutertijd last van krijgt. Het eczeem maakt je kind af en toe gek van de jeuk. Hij kan er maanden last van hebben; soms verdwijnt het, maar het kan na een tijdje ook weer terugkomen. Sommige kinderen kunnen er zelfs jarenlang last van hebben, maar de meeste groeien er na een paar jaar gelukkig wel overheen.
Na astma is eczeem de meest voorkomende chronische aandoening bij kinderen. De precieze oorzaak van eczeem is niet bekend.

Hoe weet je dat je kind exzeem heeft ?
Als de huid van je kind er ontveld, rood en schilferig uitziet en als hij veel last heeft van jeuk en blaasjes met vocht, dan lijkt het erop dat hij eczeem heeft. Het verschil met eczeem in de zuigelingenperiode is dat de plekken harder aanvoelen en dat het - in plaats van op zijn wangen en voorhoofd - met name voorkomt in zijn elleboogplooien, knieholten, de holte in zijn arm en soms ook aan de zijkant van zijn hoofd.
De huid van je kind is slecht in staat om vocht vast te houden en daarom heeft hij ook vaak een erg droge huid. Je kind kan meer last van eczeem hebben als het wat kouder weer is. Sommige kinderen krijgen ook eczeem door transpiratie in de huidplooien, de luierstreek of in de hals.

Kan eczeem behandeld worden ?
Eczeem is een aandoening die wel te bestrijden, maar lang niet altijd totaal is te genezen. Als je denkt dat je kind eczeem heeft, waarschuw dan je huisarts. Hij zal je advies geven over het schoonmaken van je leefomgeving en over de huidverzorging van je kind. Bij een acute aanval van eczeem zal je huisarts eventueel crèmes of zalfjes voor de aangetaste plekken voorschrijven. Zelf kun je op de volgende dingen letten:

Hartafwijkingen bij kinderen zijn meestal aangeboren. Als je kind een aangeboren hartafwijking heeft, is er een afwijking in de bouw van zijn hart, waardoor de normale bloedsomloop wordt verstoord. Zijn hart heeft zo meer kans om te worden geïnfecteerd door ontstekingen.

Wanneer vermoed je een hartafwijking ?
Het zou kunnen dat je kind aan een hartafwijking lijdt wanneer hij een aantal van de volgende symptomen heeft:

• Opvallende vermoeidheid
• Kortademigheid
• Mindere lichamelijke prestaties dan zijn leeftijdgenootjes
• Veel zweten bij normale inspanning
• Niet goed groeien of afvallen
• Vaak pauzes tijdens het spelen
• Blauwe verkleuring van zijn lippen, vingers en tenen
• Regelmatig heel erg bleek zien

Schakel meteen een arts in als je vermoedt dat je kind een hartafwijking heeft !

Wat kan eraan gedaan worden ?
Veel hartafwijkingen bij kinderen kunnen tegenwoordig operatief worden verholpen, maar niet voor elke hartafwijking is een operatie nodig. De arts zal allereerst het hartje van je kind beluisteren. Wanneer hij een hartruis hoort, kan dat wijzen op een hartafwijking. Eén op de drie kinderen heeft een hartruis die niets met een hartziekte heeft te maken en ook niet hoeft te worden behandeld. Zo'n onschuldige hartruis heet een systolicum.
Als de arts niet zeker weet of het geruis onschuldig is of niet, kan hij een röntgenfoto of een elektrocardiogram (meten van de hartslag) van het hartje van je kind maken. Als hieruit blijkt dat er een gaatje in het tussenschot van zijn hart zit, hoeft hij meestal niet te worden geopereerd. Vaak wordt het gaatje namelijk kleiner naarmate je kind groeit. Uiteindelijk zal het hoogstwaarschijnlijk spontaan sluiten.
Wanneer de lippen, vingers en tenen van je kind een paarsblauwe kleur hebben, wordt het lichaam van je kind niet voldoende voorzien van zuurstof. In dit soort gevallen is altijd een operatie nodig. Mocht je kind een (lichte) verkoudheid hebben opgelopen, vertel de arts dan altijd dat je kind een hartafwijking heeft. Bacteriële infecties moeten namelijk meteen met antibiotica worden behandeld om ernstige ontstekingen te voorkomen.
Als ouder kun je je kind het beste zelf laten uitmaken wat hij wel en niet kan: de meeste kinderen met een hartafwijking kunnen bijna alles. Alleen als je kind een ernstige hartafwijking heeft, mag hij niet aan sport doen. Maar ook dan moet je hem toestaan om te doen wat hij zelf denkt te kunnen. Vroeger schreven artsen precies voor hoeveel lichaamsbeweging een kind met een hartafwijking mocht hebben. Maar dan werd het kind soms veel te ongerust, wat weer niet goed was voor zijn hartje. Mocht je toch nog ergens over twijfelen, aarzel dan niet om de arts om raad te vragen.

Hoofdluizen ... wat zijn dat ?
Hoofdluizen zijn kleine beestjes, die ongeveer net zo groot zijn als de kop van een lucifer. Ze leven van het bloed van de mens en leggen eitjes (neten), die zich vasthechten aan de onderkant van het haar. Je kunt de eitjes nog net met het blote oog zien als kleine schilfertjes die grijswit van kleur zijn. Op zich zijn hoofdluizen niet echt schadelijk, maar ze veroorzaken wel veel jeuk. Daardoor gaan kinderen hun hoofdhuid openkrabben, waardoor er soms vervelende infecties kunnen ontstaan.

Hoe krijg je hoofdluizen ?
Veel mensen denken dat luizen een teken zijn van slechte hygiëne. Dit is niet waar, want luizen hebben juist een voorkeur voor schoon haar. Het vervelende van luizen is dat ze besmettelijk zijn. Als er direct lichamelijk contact is, lopen ze over van het ene hoofd naar het andere. Niet alleen je kind, maar ook jij kunt ze dus krijgen! Ze komen met name veel voor bij kinderen, omdat zij vaker in een groep zitten en dan gemakkelijk lichaamscontact hebben. Je kunt al hoofdluis krijgen via de jaskragen en dassen op de kapstok, of door het gebruik van eenzelfde kam of hoofdkussen!

Wanneer weet je dat je kind hoofdluizen heeft ?
Als je kind jeuk heeft op zijn hoofd en daar regelmatig krabt, kan het zijn dat hij hoofdluis heeft. Een hoofdluis zit meestal op een warme plaats, zoals achter de oren en in de nek. Vaak zijn de lymfeklieren op die plekken ook gezwollen. Het is dus verstandig om deze plaatsen te controleren. Als je zijn haren onderzoekt en je ziet witte ‘puntjes’ (neten) aan de haren vastzitten, dan heeft je kind hoofdluis. Verwar de witte ‘puntjes’ niet met roos of zand, want dat zit los in de haren.
Wanneer je kind hoofdluis heeft, moet iedereen in het gezin worden gecontroleerd, dus ook zijn ouder(s)! We raden je verder aan om de crèche en je directe omgeving te waarschuwen. Zo kan verdere verspreiding zo snel mogelijk worden voorkomen.

Welke manieren zijn er om hoofdluizen te behandelen ?
Er zijn verschillende methoden om het hoofdluisprobleem bij je kind aan te pakken:
     - Raadpleeg je huisarts
     - Anti-luisshampoo of -lotion
     - Een luizenkam
Wanneer je in het haar van je kind luizeneitjes ziet, is het verstandig om je huisarts in te schakelen. Hij zal een lindaanhoudend middel voorschrijven, waarmee de luizen worden gedood. Dit middel is erg giftig, dus pas op dat jij en je kind niets in jullie ogen of mond krijgen. Het middel mag maximaal drie uur op de hoofdhuid inwerken. Dek tijdens het inwerken het hoofd van je kind af met een muts of een hoofddoek. Verder moet je niet vergeten om jouw handen en die van je kind grondig te wassen na de behandeling.
Je kan ook zonder recept van je huisarts aan de slag gaan. Er zijn namelijk verschillende lotions en shampoos tegen hoofdluis verkrijgbaar bij de drogist of de apotheek. Lees van tevoren goed de bijsluiter door, want elk middel werkt weer anders. Behandel het haar van je kind twee keer met het middel, met een tussentijd van één week. Deze tweede behandeling is noodzakelijk, want zo worden de luizen die inmiddels zijn uitgekomen, ook gedood. Ook hier geldt dat je jouw handen en die van je kind goed moet wassen.
Het kan ook zijn dat je principieel of vanwege overgevoeligheid geen chemische middelen wilt gebruiken. Dan kun je de luizen verwijderen met een luizenkam, die je kunt kopen bij een drogist. Ook wanneer je kind nog erg jong is, is het verstandig om een luizenkam te gebruiken in plaats van chemische middelen.
Je kunt het beste tegen de haren in kammen. Wanneer je elke dag twee keer de haren van je kind kamt, zorg je ervoor dat er geen nieuwe neten komen. De jonge luizen worden er dan namelijk uitgekamd voordat ze eitjes kunnen leggen. Het kost wel even tijd en doorzettingsvermogen, maar het is het beste om deze manier van behandelen minstens twee weken vol te houden.

Verdere tips
Naast de behandeling van de haren is het verstandig dat je rekening houdt met de volgende zaken  :

• Was alle handdoeken, beddengoed en kleding goed uit op minimaal zestig graden. Bewaar de dingen die je niet in de wasmachine kunt doen, zoals haarspelden, knuffeldieren of jassen, een week lang in een dichtgeknoopte zak.
• Zorg ervoor dat je stoelzittingen, hoofdkussens en haarborstels goed schoonmaakt. Verder is het verstandig om regelmatig de vloerbedekking en stoffen bekleding te stofzuigen.
• Wanneer bekend is dat er hoofdluis in de omgeving is geconstateerd, controleer dan één keer in de week de haren van je kind met een luizenkam.
  Het is aan te raden om het haar van je kind kort te houden en regelmatig te wassen. Zo voorkom je dat de luizen een plaag worden.

Het R(espiratoir) S(yncytiaal)-virus is verwant aan het griepvirus. Het veroorzaakt een infectie in de luchtwegen waardoor je kind het benauwd krijgt. Het RS-virus is heel erg seizoensgebonden. Het komt vooral voor in de wintermaanden, van oktober tot en met maart. Als de "R" weer in de maand zit, is het dus oppassen geblazen!

Hoe kan je kind het RS-virus oplopen ?
De ziekte is erg besmettelijk en wordt verspreid door de lucht en via aanraking. Je kind krijgt het RS-virus al als hij uitgehoeste lucht inademt van iemand anders met het virus, of als hij door zo iemand wordt geknuffeld of gezoend. Vaak weet je niet dat die ander het virus heeft, omdat oudere kinderen en volwassenen er niet echt ziek van worden. Bij deze groep openbaart het virus zich alleen als een verkoudheid.

Wat zijn de symptomen van het RS-virus ?
Het RS-virus lijkt erg op een verkoudheid. Je kind heeft een verstopte neus en slijm in zijn longetjes. Hierdoor krijgt hij problemen met ademhalen. Hij kan piepgeluidjes gaan maken bij het ademen of hijgerig naar lucht happen.
Verder kan je kind last hebben van hoestbuien waarbij hij slijm opgeeft. Bij sommige kinderen zijn de hoestbuien zo heftig dat ze ervan moeten braken. In ernstige gevallen heeft je kind ook nog een grauwe kleur in zijn gezichtje en drinkt hij slecht. Dit laatste kan er samen met het braken voor zorgen dat hij uitdroogt. Meestal gaat het virus ook gepaard met koorts.

Hoe kan het RS-virus worden behandeld ?
Je kind kan helaas niet tegen het virus worden ingeënt. Net als griep of verkoudheid kun je het RS-virus alleen maar bestrijden door je kind goed te laten uitzieken. De ziekte gaat meestal vanzelf weer over. Dit duurt ongeveer tien dagen.
Als je kind het erg benauwd heeft, zal je huisarts waarschijnlijk neusdruppels en/of inhalatiemiddelen voorschrijven. Maar wanneer je kind bijna geen lucht meer krijgt, slecht drinkt en daardoor tekenen van uitdroging vertoont, moet hij worden opgenomen in het ziekenhuis.
Als je kind de ziekte eenmaal heeft gehad, is het niet zo dat hij er vanaf dan immuun voor is. Het kan dus zijn dat de ziekte nog een keer terugkomt. Maar hoe ouder en sterker je kind is, hoe beter zijn lichaam het virus kan bestrijden. Een tweede ziekenhuisopname komt dan ook niet zo vaak voor.

Wat kunnen de gevolgen zijn van het RS-virus ?
Het kan zijn dat je kind nog wat restgevolgen overhoudt aan een besmetting met het RS-virus. Kinderen die een ernstige vorm van het virus hebben gehad, zijn vaak sneller verkouden of snotterig dan andere kinderen. Tijdens deze verkoudheden komt het piepen of rochelen bij het ademen soms weer een beetje terug. Als je kind het daarbij ook weer benauwd krijgt, kan het zijn dat het virus terug is en kun je het beste contact opnemen met je huisarts.
Het feit dat je kind na het RS-virus nog wat kortademig is, betekent overigens niet dat hij astma heeft. Deze kortademigheid is alleen een gevolg van het virus. Meestal verdwijnen deze verschijnselen vanzelf wanneer je kind wat ouder en sterker wordt.

Groeipijn is eigenlijk een misleidende naam. Hoewel de pijn wel optreedt tijdens een snelle groeiperiode van een kind, heeft het verder niets met groeien te maken. Als je kind groeipijn heeft, klaagt hij ’s avonds of ’s nachts over een zeurende of brandende pijn in de spieren van zijn kuiten, scheenbenen of armen. De pijn komt dus niet voor in zijn gewrichten.

De pijn
Je kind kan van de pijn niet slapen en hij heeft er soms zo’n last van dat hij moet huilen. Meestal wordt de pijn na een paar minuten alweer minder en is het binnen enkele uren verdwenen. Het kan ook zijn dat de pijn weer terugkomt. Dat kan zelfs na een aantal maanden nog gebeuren.
Het komt nogal eens voor dat groeipijn gepaard gaat met hoofdpijn of buikpijn. Er treedt overigens geen koorts bij op. De volgende ochtend kan je kind vermoeid zijn en klagen over een zwaar gevoel in zijn armen of benen.

Hoe kan het dat je kind groeipijn heeft ?
Groeipijnen kunnen voorkomen bij kinderen vanaf drie jaar. De oorzaak is niet helemaal bekend, want voor groeipijn is vaak geen lichamelijk bewijs te vinden. Er is geen roodheid of stijfheid te constateren, de groei van het kind is normaal en röntgenfoto’s laten ook geen afwijkingen zien.
Uit onderzoek is gebleken dat X- of O-benen, platvoeten, de gezondheidstoestand van je kind en infecties geen oorzaken zijn van groeipijn. Artsen vermoeden dat de beenspieren van je kind wat opzwellen, waardoor het vlies dat er omheen ligt onder spanning komt te staan. Dit zou de pijn veroorzaken.
De pijn kan erger zijn als je kind de hele dag actief is geweest. Waarschijnlijk speelt er ook een psychische factor mee: bij kinderen die emotioneel labiel zijn, lijkt groeipijn meer voor te komen. Ook levendige en onrustige kinderen schijnen er vaker aan te lijden.

Is groeipijn te behandelen ?
Groeipijn is gelukkig ongevaarlijk. Maar het is wel verstandig om bij aanhoudende pijn in de armen of benen van je kind de huisarts te raadplegen. Hij zal je kind geen gerichte behandeling geven, maar onderzoeken of het ook echt om groeipijn gaat. Zo kunnen andere oorzaken, zoals gewrichtsontstekingen, gescheurde gewrichtsbanden of reuma, worden uitgesloten. Schakel ook de huisarts in als de pijn bij je kind gepaard gaat met koorts, want dit zou kunnen duiden op een beenmergontsteking.
Meestal schrijft je huisarts bij erge groeipijn Paracetamol of Sinaspril voor en adviseert hij om spierstrekoefeningen te doen. Die kan je kind ’s ochtends en ’s avonds samen met jou doen. Deze oefeningen zorgen voor een betere bloeddoorstroming van zijn spieren, waardoor de pijn minder wordt. Sommige mensen beweren dat een kind door deze oefeningen meer aandacht krijgt en dat daardoor de klachten al kunnen afnemen.
Je kunt zelf ook een heleboel doen. Geef je kind bijvoorbeeld een lichte massage, stop hem in een warm bad en stel hem gerust. Een andere tip is om een koude doek met water en citroensap om de pijnlijke plek te doen. Dit stimuleert de doorbloeding en verlicht de pijn.