Ongeveer 1745 jaar na Christus

In de achttiende eeuw werd elektriciteit beschouwd als een fluidum - iets dat de vorm aanneemt van de houder waar het in zit. Dus waar kun je elektriciteit beter opslaan dan in een fles ? Dit was misschien de gedachte achter de uitvinding van de Leidse fles door de Duitse natuurkundige Ewald von Kleist in 1745. De glazen fles was bedekt met metaal zodat de elektriciteit niet kon weglekken. Het jaar daarop vond de natuurkundige Pieter van Musschenbroek van de universiteit van Leiden onafhankelijk van Von Kleist de fles uit. Hij gaf er een naam aan en vertelde anderen erover. Een opgeladen fles kon een enorme schok geven. Bij een demonstratie waren duizend monniken betrokken die elkaars handen vasthielden. Wanneer de fles met de eerste en laatste monnik werd verbonden sprongen ze allemaal op.