Ongeveer 1676 jaar na Christus

Licht beweegt zo snel dat het moeilijk is om de snelheid te bepalen. Het scheelt als je werkt met licht dat een lange weg moet afleggen. De Deense astronoom Ole Romer ontdekte dit bij toeval in 1676, toen hij merkte dat de tijd tussen verduisteringen van Jupiters manen (wanneer ze achter de planeet verborgen zijn) in de loop van het jaar varieerde. Romer besefte dat dit kwam doordat de afstand tussen de aarde en Jupiter in de loop van het jaar varieerde, en dus ook de afstand die licht vanaf de manen moest afleggen. Romer berekende dat de lichtsnelheid 225.000 km. per seconde was. Dit was 25 procent te langzaam, maar een goede eerste poging.