Schrijven
ontstond, net als veel andere uitvindingen, bij toeval. Deze keer
voltrok het toeval zich op de achterzijde van een envelop. Ongeveer
6.000 jaar geleden hielden de Soemeriėrs in Mesopotamiė op een nieuwe
manier bij wat ze verhandelden. Ze maakten uit klei afbeeldingen van hun
handelswaar en legde hun verkoopovereenkomsten vast door die
afbeeldingen in een envelop van klei te doen. De envelop werd verzegeld
en men kon niet meer zien wat erin zat. Daarom maakte men met een
scherpe stok tekens op de envelop die de inhoud ervan weergaven. Het
duurde niet lang of men begreep dat ze deze manier de kleine
afbeeldingen konden afschaffen, en dat de tekens op de envelop zouden
volstaan.
Daardoor veranderde de envelop rond 3.100 voor Christus in een simpel
rechthoekig stuk klei, waarop handelsovereenkomsten in symbolen werden
uitgedrukt. Zo begon men te schrijven. Eerst maakten de Soemeriėrs
eenvoudige afbeeldingen. Om er wat vaart achter te zetten, werd met riet
in de klei gekrabbeld, in plaats van met een stok. De symbolen begonnen
steeds minder te lijken op wat ze moesten voorstellen en het echte
schrijven was geboren. Archeologen hebben het dan over spijkerschrift.
Het werd 3.000 jaar lang gebruikt.
Deze manier van schrijven bracht enkele problemen met zich mee. Iedere
keer dat een nieuw woord werd bedacht, moest iemand daar een afbeelding
bij verzinnen. Voor sommige woorden, zoals 'in' of 'bij' zijn moeilijk
echte afbeeldingen te vinden. En hoe schreef je je naam ? De Soemeriėrs
losten dit probleem gedeeltelijk op door woorden waarvoor een afbeelding
bestond te gebruiken voor woorden waarvan zo'n afbeelding niet te vinden
was. Bijvoorbeeld : het woordje 'in' klonk als 'water' in het Soemerisch,
dus gebruikten ze het symbool voor 'water' ook voor het begrip 'in'.
In China wordt tot op de dag van vandaag een soortgelijk schrift
gebruikt, dat rond 3.500 jaar geleden ontstond, los van het
spijkerschrift en met volstrekt andere symbolen. Dit schrift is blijven
bestaan omdat mensen in verschillende delen van China woorden heel
anders uitspreken. Het alfabet werkt daarom minder goed.
Hoewel de Soemerėrs nooit een alfabet hadden, waren ze de eersten die
effectief schreven. Zonder het schrift was er geen geschiedenis en deze
oude handelaren hebben daar zeker hun plaats in verdiend. |
|
|
|
|
|