Het op schrift stellen

 

  
   
Schrijven ontstond, net als veel andere uitvindingen, bij toeval. Deze keer voltrok het toeval zich op de achterzijde van een envelop. Ongeveer 6.000 jaar geleden hielden de Soemeriėrs in Mesopotamiė op een nieuwe manier bij wat ze verhandelden. Ze maakten uit klei afbeeldingen van hun handelswaar en legde hun verkoopovereenkomsten vast door die afbeeldingen in een envelop van klei te doen. De envelop werd verzegeld en men kon niet meer zien wat erin zat. Daarom maakte men met een scherpe stok tekens op de envelop die de inhoud ervan weergaven. Het duurde niet lang of men begreep dat ze deze manier de kleine afbeeldingen konden afschaffen, en dat de tekens op de envelop zouden volstaan.
Daardoor veranderde de envelop rond 3.100 voor Christus in een simpel rechthoekig stuk klei, waarop handelsovereenkomsten in symbolen werden uitgedrukt. Zo begon men te schrijven. Eerst maakten de Soemeriėrs eenvoudige afbeeldingen. Om er wat vaart achter te zetten, werd met riet in de klei gekrabbeld, in plaats van met een stok. De symbolen begonnen steeds minder te lijken op wat ze moesten voorstellen en het echte schrijven was geboren. Archeologen hebben het dan over spijkerschrift. Het werd 3.000 jaar lang gebruikt.
Deze manier van schrijven bracht enkele problemen met zich mee. Iedere keer dat een nieuw woord werd bedacht, moest iemand daar een afbeelding bij verzinnen. Voor sommige woorden, zoals 'in' of 'bij' zijn moeilijk echte afbeeldingen te vinden. En hoe schreef je je naam ? De Soemeriėrs losten dit probleem gedeeltelijk op door woorden waarvoor een afbeelding bestond te gebruiken voor woorden waarvan zo'n afbeelding niet te vinden was. Bijvoorbeeld : het woordje 'in' klonk als 'water' in het Soemerisch, dus gebruikten ze het symbool voor 'water' ook voor het begrip 'in'.
In China wordt tot op de dag van vandaag een soortgelijk schrift gebruikt, dat rond 3.500 jaar geleden ontstond, los van het spijkerschrift en met volstrekt andere symbolen. Dit schrift is blijven bestaan omdat mensen in verschillende delen van China woorden heel anders uitspreken. Het alfabet werkt daarom minder goed.
Hoewel de Soemerėrs nooit een alfabet hadden, waren ze de eersten die effectief schreven. Zonder het schrift was er geen geschiedenis en deze oude handelaren hebben daar zeker hun plaats in verdiend.