Ongeveer 35.000 jaar voor Christus

Vroege jagers kropen stilletjes in de buurt van hun prooi en konden vaak dicht genoeg in de buurt komen om die met een speer te doden. Maar soms rende het dier weg en wat de jagers nodig hadden was iets waarmee ze hun speren verder konden werpen. De speerwerper was een stuk hout of gewei met een inkeping aan één eind waar de speer op ruste. Dit bood de gelegenheid hun wapen verder te werpen en dus nam de kans om de prooi te vangen toe.